Upadłość konsumencka dla osób, które prowadziły firmę? Nowe zasady

Upadłość konsumencka to instytucja, która umożliwia osobom fizycznym, wyjście z zadłużenia. Jest to postępowanie sądowe, prowadzone z uwagi na niezawinioną niewypłacalność dłużnika.

Dotychczas upadłość konsumencka mogła zostać ogłoszona przeznaczona głównie dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Jednoosobowi przedsiębiorcy, poza wyjątkowymi sytuacjami, nie mieli realnych szans na upadłość w tym trybie. Było tak z uwagi na swoistą pułapkę prawną (brak złożenia wniosku o upadłość jako przedsiębiorca w terminie, najczęściej pozbawiał prawa uzyskania upadłości, jako konsument).

 

Ostatnia zmiana przepisów (nowelizacja prawa upadłościowego, która weszła w życie 24.03.2020 r.) wprowadza w tym zakresie nowe zasady. Warto przyjrzeć im się bliżej.

Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej jest możliwe po spełnieniu ściśle określonych przesłanek. Można podzielić je na 2 rodzaje:

Przesłanki podmiotowe (czyli kto może złożyć wniosek)

Aktualnie, prawo do upadłości konsumenckiej posiadają następujące podmioty:

1) osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej;

2) osoby fizyczne prowadzące gospodarstwo rolne;

3) osoby, które były poprzednio przedsiębiorcami w rozumieniu art. 43 (1) kodeksu cywilnego, tj.: prowadziły działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek;

4) wspólnicy osobowych spółek handlowych, którzy odpowiadają za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem, bez ograniczenia;

5) wspólnicy spółek cywilnych prowadzących działalność gospodarczą;

6) wspólnicy spółki partnerskiej.

Przesłanki przedmiotowe (czyli, pod jakim warunkiem zostanie ogłoszona upadłość)

Upadłość może zostać ogłoszona wyłącznie w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny.

Przez pojęcie „niewypłacalność” powinno się rozumieć sytuację, w której dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych.

Niewypłacalność dłużnika:

1) dotyczy tylko wymagalnych zobowiązań pieniężnych;

2) musi mieć charakter trwały, tj. jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza co najmniej 3 miesiące.

Zgodnie z utrwalonym poglądem orzecznictwa, przez wymagalność należy rozumieć stan, w którym wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 1991 r., sygn. III CRN 500/90).

W innej sprawie stwierdzono natomiast, że przejściowe trudności w dokonywaniu zapłaty nie stanowią podstawy ogłoszenia upadłości, albowiem o „niewypłacalności” można mówić dopiero wówczas, gdy dłużnik przez dłuższy czas nie posiada środków i w związku z tym nie wykonuje przeważającej części swoich zobowiązań. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2011 r., sygn. V CSK 211/10).

 

Nowe przepisy wprowadzają też nowe reguły w kwestii oddłużenia:

– sam fakt ogłoszenia upadłości konsumenckiej nie daje gwarancji oddłużenia

– oddłużenie nie nastąpi w szczególności, gdy:

I upadły doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień w sposób celowy, w szczególności przez trwonienie części składowych majątku oraz celowe nieregulowanie wymagalnych zobowiązań;

II w okresie dziesięciu lat przed dniem zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości w stosunku do upadłego prowadzono postępowanie upadłościowe, w którym umorzono całość lub część jego zobowiązań

 

 

Jeżeli rozważają Państwo możliwość ogłoszenia upadłości konsumenckiej i potrzebują porady prawnej w tym temacie, zapraszamy do kontaktu:

tel. 514 389 605

kancelaria@kancelaria-ciesielski.pl

Wpisy powiązane

Napisz komentarz