Upadłość konsumencka to instytucja, która umożliwia osobom fizycznym, wyjście z zadłużenia. Jest to postępowanie sądowe, prowadzone z uwagi na niezawinioną niewypłacalność dłużnika.
Dotychczas upadłość konsumencka mogła zostać ogłoszona przeznaczona głównie dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.
Jednoosobowi przedsiębiorcy, poza wyjątkowymi sytuacjami, nie mieli realnych szans na upadłość w tym trybie. Było tak z uwagi na swoistą pułapkę prawną (brak złożenia wniosku o upadłość jako przedsiębiorca w terminie, najczęściej pozbawiał prawa uzyskania upadłości, jako konsument).
Ostatnia zmiana przepisów (nowelizacja prawa upadłościowego, która weszła w życie 24.03.2020 r.) wprowadza w tym zakresie nowe zasady. Warto przyjrzeć im się bliżej.
Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej jest możliwe po spełnieniu ściśle określonych przesłanek. Można podzielić je na 2 rodzaje:
Przesłanki podmiotowe (czyli kto może złożyć wniosek)
Aktualnie, prawo do upadłości konsumenckiej posiadają następujące podmioty:
1) osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej;
2) osoby fizyczne prowadzące gospodarstwo rolne;
3) osoby, które były poprzednio przedsiębiorcami w rozumieniu art. 43 (1) kodeksu cywilnego, tj.: prowadziły działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek;
4) wspólnicy osobowych spółek handlowych, którzy odpowiadają za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem, bez ograniczenia;
5) wspólnicy spółek cywilnych prowadzących działalność gospodarczą;
6) wspólnicy spółki partnerskiej.
Przesłanki przedmiotowe (czyli, pod jakim warunkiem zostanie ogłoszona upadłość)
Upadłość może zostać ogłoszona wyłącznie w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny.
Przez pojęcie „niewypłacalność” powinno się rozumieć sytuację, w której dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych.
Niewypłacalność dłużnika:
1) dotyczy tylko wymagalnych zobowiązań pieniężnych;
2) musi mieć charakter trwały, tj. jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza co najmniej 3 miesiące.
Zgodnie z utrwalonym poglądem orzecznictwa, przez wymagalność należy rozumieć stan, w którym wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 1991 r., sygn. III CRN 500/90).
W innej sprawie stwierdzono natomiast, że przejściowe trudności w dokonywaniu zapłaty nie stanowią podstawy ogłoszenia upadłości, albowiem o „niewypłacalności” można mówić dopiero wówczas, gdy dłużnik przez dłuższy czas nie posiada środków i w związku z tym nie wykonuje przeważającej części swoich zobowiązań. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2011 r., sygn. V CSK 211/10).
Nowe przepisy wprowadzają też nowe reguły w kwestii oddłużenia:
- sam fakt ogłoszenia upadłości konsumenckiej nie daje gwarancji oddłużenia
- oddłużenie nie nastąpi w szczególności, gdy:
I upadły doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień w sposób celowy, w szczególności przez trwonienie części składowych majątku oraz celowe nieregulowanie wymagalnych zobowiązań;
II w okresie dziesięciu lat przed dniem zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości w stosunku do upadłego prowadzono postępowanie upadłościowe, w którym umorzono całość lub część jego zobowiązań
Jeżeli rozważają Państwo możliwość ogłoszenia upadłości konsumenckiej i potrzebują porady prawnej w tym temacie, zapraszamy do kontaktu:
tel. 514 389 605
